YEDİ YİĞ “İT”TİLER, SEĞİRTİLER

YEDİ YİĞ “İT”TİLER,

EĞİRTİLER

Şehrin;
 Anlamsız,

 Sevgisiz..

Seviyesiz kalabalığından…

Dağların;

Manalı …..

 Kaliteli yalnızlığına, uzanıp

Yunusca….

……..

Koca arazide

Tek başına.

Alemi başında taşıyan..

Alıç ağacı..

Soyunmuş, yeşilden,

Kahverengi, saflığa..

Kavurmuş, güneş

Savurmuş rüzgâr, toprağa

Sahip, birkaç son yaprağa

…..

Kimi keyf diye kendinden geçip

Kimi aşkın şarabın içip

Niceleri gölgesini, örtü etiler

İki garga, yuva kurup,

Yaz boyu, sahiplenip öttüler

Her hali kendilerince  kayıt ettiler

…

Çıktı alıç dalına..

Hal içinde hal iken

 Dalda …

Meşgulken

İlerden ..

Hiç bilinmezken

Birden,

 Belirdiler

…

Görüp..

Bi şey, sandılar

Görsen!!

Var olma adına

Koloni kurmuşlar

Dayanışma içindeler..

İndirip, parçalayacaklar

 Yiyecek gibi, delirdiler

Canavar kesilip..

Seğirttiler.

Ağacın altına  yettiler..

Yedi İttiler..

…

Milyonluk Şehir..

Sırtlamayıp..

Bencilikle, vahşileşip

 Hayat alanlarını kapıp

İnsanın sadık bendelerini

 Dağlara..

Ötelere..

… vahşiliğe (!) ittiler.

…..

 Etrafı çevirdiler

Bakıp hale..

Sakince…

 Kimi oturup..Kimi yatarak …

Seyrettiler..Seyrettiler.

…..

Kulak verip dinlediler..

Aldılar, alacaklarını ki.

Hep beraber..

Geldikleri mekâna

Masumane,  gittiler..

….

Yiğit, yedi İttiler

Yedi yiğ “it”tiler

Yaban diye seğirtip

Tanış olup..

Düşmanca gelip, sevgiyle gittiler.

………

Görenler, hayret ettiler..

İnerken, daldan..

İnsan kılığındakiler

….. Çekip gittiler

…………

Kim demiş, anlamaz, kuşlar

Anlamaz otlar, itler

Anlamayan, düşüncesiz

İnsan kılığındaki tipler

………..

Dostça, SELAMlayanlar

Yedi güzel “İt”tiler(!)

Bağlıca – Ahimesut

25 Kasım .2013

SAIRIN Yeri Necati ÇAVDAR