Bir yere gelme için kırk kapı dolaşıp, kaç ...... yalar
Oturtulduğu mu koltuğa, kendini Kral/ ilah sanar
Sadece tanrılarına hizmet eder, vatandaşı dalar
Patronu halk; boşa hizmet,adalet, insanlık arar
Kudretliye her zaman açık; kapı, kucak
Halkın işi çıtı mı kaçar köşe, bucak
Sıkıntıları alta sarar,.. Bilir; halk unutacak
Meseleyi çözmez, yukarıyı üzmez
Halka ; kapı kilit, masa demir, duvar dilsiz.
Hizmete kapalı ; kapris, kibir , otorite, güç
Üstlerine yalaka, kedi, sanki kendi bir hiç
Nereden de bulurlar; özü öz değil piç
Milleti ezmek için mi eline geçmiş bunca güç
Ne aranır, ehliyet.. Ne bulunur ; dirayet
Her makama geçmek için acaip cesaret
Astını köle sanır..Güçlüye olur kul,
Yetkiliye esir, yeter ki görsün bir pul
İşi ağırdan alır.. Mazluma; kör ,sağır
Her şeyi yukarıya açar,ağıya kapatır
Hak/haklıyı görür ne de kulağı duyar
Ustadır. Her oyunu bilir, her boyayı boyar
Kapılanıp bir makama, sağar da sağar
Duyar yukarıdaki, her sesi, her fısıltıyı
Mahirdir..Kurar rüzgara göre tezgahını
Vaziyete göre derhal çeker fitne silahını
Millet de ne..? Daim korur kendi “yüce” çıkarını
Her an hazırdır, yağlama , yallamaya
Alışkındır güç önünde daim ağlamaya
Garibe bakmaz . Güçlüye çevirir yüzünü
Yukarıya daim sallar başını, alır maaşını
Fakirin görmez halini, silmez göz yaşını
Duymaz/ Dinlemez garibin bir çift sözünü
Zayıf babası da olsa oyar iki gözünü
Atar çamuru başkasına, bağlar bezini
Çamura batmaz, tilki gibi kaybettirir izni
Ankara
15/16 Haziran 2017 Cuma
